Dei mennene som provoserer meg aller mest jobber på jernvareforretninger. I går var eg på clas ohlson for å kjøpe meg ein drill. Eg visste ikkje kva for ein eg skulle velga, så eg oppsøkte ein ansatt mann for å få hjelp. Han var opptatt med å "hjelpe" ein annan mann. Eg stilte meg opp ved siden av dei, men sa ingenting. Mannen ignorerte meg. Eg lurte på om eg skulle bryta inn i samtalen, men bestemte meg for å sjå kor lenge han kunne ignorera meg. Eg venta i 10 minutt. Eg såg på klokka, så det stemmer. Mannen brydde seg ikkje. Samtalen til mennene var ikkje butikk-relatert. Det hadde vore interressant å sjå kor lenge eg kunne stått der, men desverre måtte eg gå for å rekka køyretimen. Det er ikkje første gong eg har opplevd dette; nøyaktig det samme skjedde på wallendahl. Og då eg spurte dama om help svarte ho: "det veit eg ikkje, spør ein av mennene..."

Mannfolkprat

Eg har farta litt på internetten, og der sa ein mann dette:

Jeg må ha opplevelser, se nye ting, farte litt, gjøre noe. Og så familien min da. Selv om konemor er fin, tror jeg ikke jeg skal sette henne i hyllen.

Kva er dette for eit stygt mannespråk? Kåner er ikkje bruk og kast!